Sa mirë e njeh poezinë shqipe?

KALI DHE GOMARI

Kalonin në një shteg të ngushtë mali,

gomari para ,pas gomarit kali.

Të dy ngarkuar me thasë mirë,

nga vapa të munduar e djersirë.

Fshatari donte shpejt në fshat të arrinte,

ndaj kalit vitheve me shkop i binte.

Por kali më në fund durimin humbi,

e ngriti bishtin dhe samarin tundi.

TI PO VJEN QË PREJ SË LARGU

Ti po vjen që prej së largu magji-plotë e dal-ngadal.

Ti po vjen që prej së largu dyke shkitur mbi lendina.

Nënë thëmbërzat e tua përgëzohet trendelina,

Shtrihet luleja mitare e zembakut qe t’ u fal.

E si shkon me hap te matur, më pushton një dhëmshuri:

Do të tretem të kullohem në kalim të këmbes s’ ate,

T’ i pushtoi i llaftaruar ato hapëza mëkate

Ndaj kalon mbi tufë lulesh madhërisht si yll i ri.

GJUHA SHQYPE

Përmbi za që lshon bylbyli,

gjuha shqipe m'shungullon;

përmbi er' që jep zymbyli,

pa da zemren ma ngushllon.

Ndër komb' tjera, ndër dhena tjera,

ku e shkoj jetën tash sa mot,

veç për ty m'rreh zemra e mjera

e prej mallit derdhi lot.

KUNDER MALLKIMIT TE GJUHES SHQIPE

Si shqiptarë që jemi

Shqip ne duhet të mësojmë

Dhe Zotin, të drejtë kemi,

Ne gjuhën shqipe ta lëvdojmë.

Epo ju gjuhën tonë

Doni ta humbisni fare

Dhe me mallkim e me nëmë

Shprehni ta shpini në varre.

BRETKOSA QË DO TE TRASHET SA NJË KA

Bretkosa sa një ve,

pa nje ka sa një deve

dhe nakari nuk' e la,

desh të trashet sa një ka.

Kur vu këtë gjë ndër mënd,

vate u shtri ndë një vënd

duke ngrën e duke pirë,

që të fryhet sa më mirë.

ANËS LUMENJVE

Ku e lam' e ku na mbeti,

Vaj-vatani e mjer mileti,

Anës detit i palarë,

Anës dritës i paparë,

Pranë sofrës i pangrënë,

Pranë dijes i panxënë,

Lakuriq dhe i dregosur,

Trup e shpirt i sakatosur.

MADHËSHTI E NJERËZVE

Ku janë ata pleq bujarë,

që qenë përpara ne,

e ata trima sqimatarë,

të shpejtëtë si rrufe?

Ku janë ata djelm të ri,

të bukur e të lulzuom,

që pate pamë me sy,

me ta folë e ligjëruom?

VLORA, VLORA!

Jam vlonjat e jam burrë,

s'duron burri zgjedhë kurrë,

jam vlonjat e si vlonjat

di bëj luftë me të shtat'!

Vlora, Vlora, Vlora, Vlora,

Bjeri, moj, t'u lumtë dora!

Jam vlonjat dhe trim me besë,

rreth flamurit di të vdesë,

a me hir a me pahirë

doemos do rroj i lirë!

MALL

Ca pika shiu ranë mbi qelq.
Për ty unë befas ndjeva mall.
Jetojmë të dy në një qytet,
Dhe rrallë shihemi, sa rrallë.

Edhe m'u duk pak e çuditshme
Si erdh kjo vjeshtë, ky mëngjes.
Qiejt e ngrysur pa lejlekë
Dhe shirat pa ylberë në mes.

Gjuha jonë

Gjuha jonë sa e mirë! 
Sa e ëmbël, sa e gjerë! 
Sa e lehtë, sa e lirë! 
Sa e bukur, sa e vlerë!